اثر مزیت نسبی ارزش افزود صنعت حمل و نقل بر رشد اقتصادی استان های ایران

این پایان نامه درپی تعیین موقعیت بخش حمل و نقل در اقتصاد استان¬های ایران و تأثیر آن بر رشد اقتصادی این استان¬ها است. در این پایان نامه بر اساس آخرین اطلاعات مربوط به حساب¬های منطقه¬ای استان¬ها که مرکز آمار ایران در سال 1391 منتشر کرده است، به ارزیابی مزیت نسبی ارزش افزوده حمل و نقل در استان¬های ایران و مقایسه وضعیت بین استان¬ها پرداخته می¬شود. در ادامه اثر مزیت نسبی حمل و نقل بر رشد اقتصادی در طول برنامه چهارم توسعه بررسی می¬شود. نتایج نشان می¬دهد که در حمل و نقل جاده¬ای به ترتیب استان¬های هرمزگان، سمنان و آذربایجان غربی؛ در حمل و نقل ریلی به ترتیب استان¬های یزد، هرمزگان و خراسان جنوبی؛ در حمل و نقل لوله¬ای به ترتیب استان¬های لرستان، سمنان و زنجان؛ در حمل و نقل آبی به ترتیب استان¬های هرمزگان، خوزستان و سیستان و بلوچستان و در حمل و نقل هوایی به ترتیب استان¬های هرمزگان، خراسان رضوی و تهران بیشترین مقدار شاخص مزیت را در طول برنامۀ چهارم توسعه دارند. همچنین نتایج برآورد بر اساس رگرسیون داد¬ه¬های تابلویی نیز نشان می¬دهد که اثر مزیت نسبی ارزش افزوده حمل و نقل ریلی بر رشد اقتصادی مثبت و معنادار است. اما اثر مزیت نسبی ارزش افزوده حمل و نقل جاده¬ای، لوله¬ای و آبی بر رشد اقتصادی منفی و معنادار است. اثر مزیت نسبی ارزش افزوده حمل و نقل هوایی بر رشد اقتصادی نیز مثبت و بی معنا است. این نتایج نشان می¬دهد که دیگر بخش¬های اقتصادی از جمله حمل و نقل ریلی ممکن است نقش بسیار مهم¬تری را نسبت به حمل و نقل جاده¬ای، لوله¬ای و یا آبی در رشد اقتصادی استان¬ها ایفا کرده باشند.